Διατροφική παράδοση. Μία συνήθεια που με την επανάληψη ισχυροποιείται και καθίσταται σχεδόν αόρατη.

Παράδοση

Η παράδοση οφείλει τη δύναμή της στην επανάληψη. Είναι σύνηθες να μεταφέρεται από τη μία γενιά στην επόμενη αυτούσιο, ό,τι της είχε μεταφερθεί από την προηγούμενη. Όσες περισσότερες φορές επαναληφθεί αυτή η στείρα διαδικασία τόσο περισσότερο εδραιώνεται, αποκτά πιστούς οπαδούς και καταλήγει να ονομάζεται και επίσημα παράδοση.

Έτσι λοιπόν, όλα αυτά που ονομάζουμε παραδόσεις και μεταφέρονται αυτούσια και άκριτα από γενιά σε γενιά, όπως τα έθιμα, οι προκαταλήψεις, οι θρησκείες, αλλά και όσα δεν τα ονομάζουμε, αλλά στην ουσία τους παραμένουν παραδόσεις, όπως τις περισσότερες φορές η γλώσσα, η μέθοδος διδασκαλίας, ο τρόπος πολιτικής διακυβέρνησης, ο τρόπος σκέψης, ο τρόπος ενδυμασίας, και τόσα άλλα, που με μία λέξη θα τα λέγαμε συνήθειες, είναι απλές επαναλήψεις. Ζώντας σύμφωνα με τις παραδόσεις, χωρίς ποτέ να τις αμφισβητούμε, επαναλαμβάνουμε, και έτσι παραδίδουμε στους επόμενους αυτούσια, αυτά που μας έδωσαν οι προηγούμενοι. Και εδώ είναι το πρόβλημα.

Παράδοση και πρόοδος

Έχει όντως λογική το να θεωρούμε ασφαλές κάτι που έχει δοκιμαστεί και, αντιθέτως, επικίνδυνο το νέο. Αν όμως μέναμε στην ασφάλεια όσων έχουν ήδη δοκιμαστεί θα ζούσαμε ακόμη σε σπηλιές και θα επικοινωνούσαμε μουγκρίζοντας.

Εξ ορισμού η παράδοση είναι ενάντια στην πρόοδο. Η πρόοδος προϋποθέτει την αλλαγή, ενώ η παράδοση την απαγορεύει. Αν δε, αναλογιστούμε πόσο μακρυά στο παρελθόν έχει τη ρίζα της η κάθε παράδοση, στην καλύτερη περίπτωση θα έπρεπε να μας φανεί αστείο, αν όχι τραγικό. Και όμως συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, όσο πιο παλιά είναι η πηγή, τόσο περισσότερο τείνουν οι περισσότεροι άνθρωποι να την εμπιστεύονται. Είναι πράγματι κωμικοτραγικό το να συμπεριφερόμαστε όπως συμπεριφέρονταν άνθρωποι πριν από χιλιάδες χρόνια σε κοινωνίες εντελώς διαφορετικές. Άνθρωποι χωρίς πρόσβαση σε καθαρό νερό, με αβέβαιο το καθημερινό γεύμα, με κινδύνους από την έκθεση στα φυσικά φαινόμενα και τα άγρια ζώα, και με παντελή έλλειψη επιστημονικής γνώσης. Άνθρωποι που προσπαθούσαν να κατανοήσουν τα, πλέον αυτονόητα σήμερα, φυσικά φαινόμενα με τη δημιουργία θεών. Ακόμη και η αρχαία Αθήνα, που από πολλούς θεωρείται η μητέρα του ορθού λόγου, ήταν μία κοινωνία που είχε θεούς που δημιουργούσαν κεραυνούς και τρικυμίες.

Αν ακολουθούσαμε πιστά την παράδοση θα έπρεπε ακόμη να θυσιάζουμε κριάρια στο Δία και να εμπιστευόμαστε μάντισσες σε έκσταση που θα μας υποδείκνυαν τι πρέπει να κάνουμε.

Έτσι, όμως, η κοινωνία θα έμενε στάσιμη. Χρειάζεται το νέο για να προχωρήσει και να βελτιωθεί μία κοινωνία. Ρήξη με τις καθημερινές συνήθειες και τις παραδόσεις. Η ιστορία είναι γεμάτη παραδείγματα που αποδεικνύουν ότι μία κοινωνία εξελίσσεται μόνο με τις αλλαγές. Και βέβαια η παράδοση είναι αντίθετη σε αυτές καθώς κάτι τέτοιο θα ήταν ο θάνατός της.

Παράδοση και κριτική σκέψη

Είναι ξεκάθαρο ότι η παράδοση απαγορεύει την κριτική σκέψη. Για την ακρίβεια, η απουσία της είναι προϋπόθεση. Αν στοχαστούμε πάνω στην εκάστοτε παράδοση, αν την δούμε με καθαρή ματιά, την εξετάσουμε και την κρίνουμε, ίσως και να την επαναπροσδιορίσουμε. Ίσως την αλλάξουμε ή ακόμη χειρότερα να σταματήσουμε να πιστεύουμε ότι αξίζει να διαιωνίζεται. Αυτό όμως θα ήταν και η ταφόπλακα της παράδοσης. Και τότε, τι θα κάναμε; Ποιοι θα ήμασταν; Αυτό δεν θα ήταν παρά η αρχή του ντόμινο, το πρώτο κομμάτι που πέφτει και θα σαρώσει οτιδήποτε υπάρχει όρθιο. Θα έπρεπε τότε να αρχίσουμε να δομούμε σχεδόν εκ του μηδενός. Σε επίπεδο οικονομίας αυτό είναι εφιάλτης. Οι οικονομικά ισχυροί θα μάχονταν υπέρ της παράδοσης μέχρι τελικής πτώσης.

Παράδοση και πίστη

Τι, όμως, κι αν υπάρχουν αποδείξεις ή αμέτρητες ενδείξεις που συνηγορούν στο αντίθετο της πίστης μας στην παράδοση; Πολύ συχνά η άποψή μας δημιουργείται από συναισθηματικούς και άλλους, άσχετους με τη λογική, παράγοντες και τα επιχειρήματα απλά έπονται. Γι’ αυτό και συχνά είναι έως και ακατόρθωτο να πείσεις κάποιον περί του αντιθέτου από αυτό που πιστεύει, ειδικά όσον αφορά την πίστη και τις αξίες του. Η πίστη είναι από τις παραδόσεις με τις πλέον γερές βάσεις, ακριβώς επειδή ο πρώτος διανομέας της έχει πεθάνει χιλιάδες χρόνια πριν. Και δεν μιλάμε μόνο για τη θρησκευτική, αλλά κάθε μορφή πίστης. Όπως για παράδειγμα η πίστη στο χρήμα. Τα χαρτονομίσματα είναι απλά χαρτάκια. Δεν μπορούμε να τα φάμε, ούτε να ντυθούμε με αυτά. Δεν μπορούμε να τα αξιοποιήσουμε κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, καθώς δεν έχουν καμία εγγενή αξία. Και όμως πιστεύουμε ότι τα χρήματα έχουν αξία. Αν σταματούσαμε να το πιστεύουμε θα έχαναν την αξία τους. Άπειρα τα παραδείγματα όπου σε περιπτώσεις υποτίμησης ενός νομίσματος, ο κόσμος σταματάει να πιστεύει ότι έχουν αξία και δεν τα δέχεται στις συναλλαγές, τουλάχιστον με την αρχική τους αξία.

Δηλαδή, όταν σταματάει η πίστη σε κάτι, χάνεται και η μη εγγενής αξία αυτού. Με άλλα λόγια, η πίστη μας δίνει αξία στα ίδια τα πιστεύω μας. Δεν είναι γλωσσοδέτης, ούτε ταυτοσημία. Φαίνεται σαν ανοησία απλά επειδή είναι.

Θα έπρεπε να μην ακολουθούμε παραδόσεις;

Στο παρελθόν, πόσο μάλλον στο μακρινό, οι άνθρωποι δεν είχαν καλύτερο επίπεδο διαβίωσης από σήμερα. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν να μας φαίνεται λογικό να ακολουθήσουμε τον τρόπο ζωής τους; Το προσδόκιμο ζωής τους ήταν τραγικά χαμηλότερο, λόγω των συνθηκών διαβίωσης, που οδηγούσαν σε αυξημένη παιδική θνησιμότητα, αλλά και θνησιμότητα του γενικότερου πληθυσμού, λόγω ασθενειών και τραυματισμών που πλέον η αντιμετώπισή τους είναι θέμα ρουτίνας. Κινδύνευαν ανά πάσα στιγμή από τα καιρικά φαινόμενα και τις επιθέσεις άγριων ζώων. Είναι αυταπόδεικτο ότι δεν είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής, καθώς ήταν διαρκώς σε επιφυλακή για να προστατεύσουν την ίδια τη ζωή τους. Η κοινωνία αυτή ήταν εντελώς διαφορετική από τη σημερινή και δεν θα έπρεπε τουλάχιστον να δεχόμαστε τις παραδόσεις της άκριτα.

Είναι αλήθεια δύσκολο να τα τινάξουμε όλα στον αέρα και να προσπαθήσουμε να δημιουργήσουμε μία νέα κοινωνία εκ του μηδενός, πλήρως απαλλαγμένη από τις προκαταλήψεις και δεισιδαιμονίες του παρελθόντος. Είναι πιο βατό και λογικό να αξιοποιήσουμε ό,τι έχουμε. Να τα κοιτάξουμε με καθαρή ματιά, να τα εξετάσουμε, να τα ζυγίσουμε και να αποφασίσουμε αν όντως συμφωνούμε με αυτά ή με τμήματά τους, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να τα δεχτούμε, να τα τροποποιήσουμε ή και να τα απορρίψουμε εντελώς, απαλλαγμένοι από τα φαντάσματα του παρελθόντος μας.

Είναι δύσκολο να επανεξετάσουμε τα πάντα

Είναι πράγματι δύσκολο να βάλουμε στο μικροσκόπιο τα πάντα που μας έχουν παραδοθεί. Το πιο δύσκολο κομμάτι είναι να τα εντοπίσουμε. Και η δυσκολία αυτή έγκειται στο γεγονός ότι αυτές τις παραδόσεις τις θεωρούμε αυτονόητες, κυριολεκτικά. Έτσι, γίνονται σχεδόν διάφανες και ενώ είναι μπροστά στα μάτια μας, είναι αδύνατο να τις δούμε. Για παράδειγμα, είναι δύσκολο να μπούμε στη διαδικασία να εξετάσουμε κάτι που η κοινωνία μας θεωρεί αυτονόητο. Όπως ο τρόπος διατροφής μας. Η αυθόρμητη αντίδραση των περισσοτέρων θα ήταν: “Δηλαδή, τι να εξετάσω;”.

Είναι δύσκολο ακόμη και να συλλάβει κάποιος το τι θεωρεί αυτονόητο ώστε να μπει στη διαδικασία να το επανεξετάσει.

Η διατροφική παράδοση

Ας δούμε το παράδειγμα της διατροφικής παράδοσης. Η παμφαγική διατροφή είναι, τουλάχιστον σήμερα, σαφέστατα ο πιο διαδεδομένος τύπος διατροφής (διαβάστε εδώ για τους διάφορους τύπους διατροφής). Παρ’ όλο που δεν είναι ένας μόνο τύπος διατροφής, αλλά πολλοί, καθώς τα τρόφιμα που καταναλώνει ένας παμφάγος είναι διαφορετικά από χώρα σε χώρα, έχει κοινό το ότι σε αυτή καταναλώνονται τόσο ζωικά όσο και φυτικά προϊόντα. Αυτά τα τρόφιμα, κυρίως καθορίζονται από την κουλτούρα της εκάστοτε κοινωνίας, δηλαδή από τις παραδόσεις της.

Για παράδειγμα, ένας παμφάγος στην Κίνα τρώει έντομα, το οποίο είναι αδιανόητο για έναν Έλληνα, ο οποίος με τη σειρά του τρώει κρέας αγελάδας, το οποίο με τη σειρά του είναι ανεπίτρεπτο για έναν Ινδό. Άπειρα τέτοια παραδείγματα καθιστούν σαφές πως η παράδοση, δηλαδή η συνήθεια, η θρησκευτική πίστη και εν γένει η κουλτούρα και οι κοινωνικές επιρροές καθορίζουν το τι τρώει ένας παμφάγος. Δηλαδή, η παράδοση καθορίζει τη διατροφή μας. Τουλάχιστον σαν σημείο αφετηρίας.

Το ερώτημα είναι αν θέλουμε να επανεξετάσουμε αυτή την παράδοση. Να θέσουμε ερωτήματα όπως:

  • Γιατί τρώμε ό,τι τρώμε;
  • Επιλέξαμε συνειδητά να τα τρώμε ή απλά με αυτά μας τάιζαν όταν ήμασταν παιδιά;
  • Μας κάνουν καλό αυτές οι τροφές;
  • Υπάρχουν άλλες διαθέσιμες τροφές, ευεργετικότερες για τον οργανισμό μας που όμως δεν καταναλώνουμε;
  • Τα ζωικά προϊόντα είναι απαραίτητα, κατάλληλα και ασφαλή για τον οργανισμό μας;
  • Αν τα ζωικά προϊόντα δεν είναι απαραίτητα, κατάλληλα ή και ασφαλή για την υγεία μας, είμαστε διατεθειμένοι να αλλάξουμε αυτή τη συνήθειά μας;

Ας απαντήσουμε στα παραπάνω ερωτήματα, απαλλαγμένοι από την παράδοση. Ας κάνουμε έρευνα μόνοι μας, εξ’ αρχής. Είναι λογικό και αναμενόμενο μέχρι κάποια ηλικία να μην γνωρίζουμε τίποτε πέρα από τα της παράδοσης. Μετά από αυτή την ηλικία όμως μπορούμε να ψάξουμε, να μάθουμε και να αποφασίσουμε. Είναι εύκολο πλέον μέσω του διαδικτύου να βρούμε δημοσιευμένες επιστημονικές μελέτες, και να πάρουμε τις αποφάσεις μας.

  • Τέλος, ας αναρωτηθούμε: Η διαδικασία παραγωγής της τροφής μας είναι σύμφωνη με την ηθική μας;

Διατροφική παράδοση και ηθική

Για να δούμε αν η κατανάλωση ζωικών προϊόντων και οι διαδικασίες παραγωγής αυτών είναι σύμφωνες με την ηθική μας αρκεί να απαντήσουμε αν συμφωνούμε για παράδειγμα με:

1. Το να αλέθουμε ζωντανά ζώα (όπως συμβαίνει με τα αρσενικά νεογέννητα κοτοπουλάκια που θεωρούνται μη κερδοφόρα από τις πτηνοτροφικές μονάδες, καθώς δεν γεννούν αυγά).
2. Να ακρωτηριάζουμε τα γεννητικά όργανα, τα αυτιά και τις ουρές ζώων χωρίς αναισθησία (όπως συμβαίνει με τα γουρούνια για να αποφευχθεί κανιβαλισμός, λόγω συνωστισμού στις μονάδες αναπαραγωγής τους, γνωστές ως φάρμες. Παρόμοια τακτική ακολουθείται και για τα ράμφη των νεογέννητων κοτόπουλων).
3. Να βράζουμε ζωντανά ζώα (όπως συμβαίνει με τους αστακούς και τα σαλιγκάρια).
4. Να υπερσιτίζουμε με τη βία (όπως συμβαίνει με τις χήνες, ώστε να παχύνει το συκώτι τους και να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή φουά γκρα).
5. Να χωρίζουμε νεογέννητα από τη μητέρα τους αμέσως μετά τον τοκετό και στη συνέχεια να τα σκοτώνουμε (όπως συμβαίνει στις μονάδες παραγωγής γάλακτος, όπου τα νεογέννητα μοσχαράκια απομακρύνονται από τη μητέρα τους για να μην θηλάσουν, καθώς το γάλα αυτό οι κατ’ ευφημισμό “παραγωγοί” το πουλάνε σε σε ανθρώπους. Στη συνέχεια τα μοσχαράκια αυτά σφαγιάζονται, κομματιάζονται και πωλούνται ως μοσχαράκια γάλακτος. Δηλαδή, ήταν σε ηλικία που θα έπρεπε να θηλάζουν, να πίνουν γάλα. Εξ’ ου και ο όρος “γάλακτος”).

Τα παραπάνω παραδείγματα είναι ελάχιστα και ενδεικτικά μόνο, καθώς η κακοποίηση που υφίστανται τα ζώα που ο άνθρωπος τα προορίζει για τροφή του είναι ασύλληπτη.

Τέλος, πρέπει να αναρωτηθούμε αν είμαστε σύμφωνοι με το να καταναλώνουμε ζωικά προϊόντα που έχει σαν συνέπεια, μεταξύ άλλων, να τιθέμεθα όλοι σε κίνδυνο από διάφορες ασθένειες όπως η γρίπη των χοίρων (Η1Ν1), η γρίπη των πτηνών (Η5Ν1), ο κορωνοϊός (SARS-CoV-2), το AIDS, η σπογγώδης εγκεφαλοπάθεια (νόσος των τρελών αγελάδων), ο MERS και ο Έμπολα. Ασθένειες που μπορούν να εξελιχθούν σε επιδημίες ή ακόμη και πανδημίες.

Τα σημερινά δεδομένα για τη διατροφή

Ας δούμε όμως τα σημερινά δεδομένα. Πολλές μελέτες αποδεικνύουν ότι μια σωστά μελετημένη vegan διατροφή μπορεί:

  • Να είναι ασφαλής, πλήρης και υγιεινή για όλες τις ηλικίες.
  • Να προλάβει, ακόμη και να αναστρέψει πολλές σοβαρές παθήσεις, όπως διαβήτη τύπου ΙΙ, καρδιαγγειακά νοσήματα, αυτοάνοσα νοσήματα και πολλές μορφές καρκίνου, όπως του παχέος εντέρου.
  • Να έχει παράπλευρα οφέλη όπως:
    1. Το τέλος της εκμετάλλευσης, κακοποίησης και θανάτωσης εκατομμυρίων μη ανθρώπινων ζώων καθημερινά.
    2. Την αύξηση της δυνατότητας παραγωγής περισσότερων τροφών. Καθώς για να τραφεί ένας συγκεκριμμένος αριθμός ανθρώπων από ζωικά προϊόντα σπαταλώνται περίπου 10 φορές περισσότεροι πόροι (έδαφος, νερό, ζωοτροφές) απ’ ότι αν ο ίδιος αριθμός ανθρώπων τρέφονταν με φυτικά προϊόντα.
    3. Τη δραματική επιβράδυνση της περιβαλλοντικής καταστροφής και της κλιματικής αλλαγής, καθώς θα χρησιμοποιούνταν πολύ λιγότεροι φυσικοί πόροι (έδαφος, νερό, ζωοτροφές), αλλά και θα ρυπαινόταν και θα μολυνόταν πολύ λιγότερο η ατμόσφαιρα, το έδαφος, τα αποθέματα νερού και ο υδροφόρος ορίζοντας, αν όλοι ακολουθούσαν αυστηρά χορτοφαγική διατροφή (vegan, vegan ωμοφαγική ή WFPBD / whole-food plant-based diet – αν θέλετε μπορείτε να διαβάσετε εδώ για τους διάφορους τύπους διατροφής).

Από την άλλη, η παμφαγική διατροφή δεν είναι παρά μία παράδοση που συνεχίζει να ακολουθείται, ενώ είναι αποδεδειγμένα επικίνδυνη για την υγεία μας, λόγω της κατανάλωσης των ζωικών προϊόντων, προκαλώντας μεταξύ άλλων:

  • Διάφορες μορφές καρκίνου
  • Καρδιαγγειακά νοσήματα
  • Διαβήτη τύπου ΙΙ
  • Οστεοπόρωση
  • Παχυσαρκία

Επίσης, πρέπει να λάβουμε υπ’ όψιν μας και το πόσο επιπλέον επικίνδυνη για την υγεία μας είναι η κατανάλωση ζωικών προϊόντων που κυρίως προέρχονται από ζώα που εκτρέφονται με μη κατάλληλες τροφές, αλλά και τους χορηγούνται αντιβιοτικά, η χρήση των οποίων επιταχύνει τη μικροβιακή ανθεκτικότητα, με καταστροφικές συνέπειες για όλους τους οργανισμούς του οικοσυστήματος. Τα αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται ως αυξητικοί παράγοντες στις ζωοτροφές, τα οποία όμως οδηγούν εξελικτικά στην δημιουργία υπερανθεκτικών μικροβίων σε βάθος χρόνου. Γι’ αυτό και η Ευρωπαϊκή επιτροπή, έχει βγάλει οδηγία από το 2003 για τον περιορισμό της χρήσης τους (κανονισμός 1831/2003/ΕΚ).

Παρ’ όλο λοιπόν που η κατανάλωση ζωικών προϊόντων αποδεικνύεται επικίνδυνη για την υγεία μας και επιζήμια για το φυσικό μας περιβάλλον, η διατροφική παράδοση έχει καταφέρει εύκολα να υπερπηδήσει αυτά τα εμπόδια και να κυριαρχήσει παρουσιαζόμενη ως μονόδρομος. Ενώ με μία αυστηρά χορτοφαγική διατροφή (vegan, vegan ωμοφαγική ή WFPBD / whole-food plant-based diet), όχι μόνο προστατεύουμε τα ζώα από αναίτια κακοποίηση και θάνατο, αλλά προστατεύουμε και την υγεία μας και τον πλανήτη στον οποίο ζούμε.

Καλά όλα αυτά, αλλά τι θα τρώμε;

Πολλοί πιστεύουν ότι όσοι δεν καταναλώνουν ζωικά προϊόντα τρώνε μόνο μαρούλια και μπρόκολα. Αυτό είναι μύθος και ευτυχώς αυτό το κλίμα αλλάζει δραματικά και με πολύ γρήγορους ρυθμούς, καθώς υπάρχουν vegan συνταγές για τα πάντα.

Όπως οι vegan συνταγές μας για φαγητά:

Αλλά και οι συνταγές μας για vegan γλυκά όπως:

Τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότερες εταιρίες δημιουργούν νέα vegan προϊόντα διαθέσιμα στο ευρύ κοινό μέσω των super market και των καταστημάτων με βιολογικά προϊόντα. Όπως vegan γιαούρτια, vegan μαγιονέζες, vegan επιδόρπια γάλακτος, vegan υποκατάστατα τυριών, vegan γάλατα/ροφήματα, vegan παριζάκια, vegan λουκάνικα, vegan μπιφτέκια, vegan κεφτεδάκια και vegan κοτομπουκιές.

Δηλαδή, δεν υπάρχει δικαιολογία πλέον, ότι είναι δύσκολο το να ακολουθήσει κάποιος μία τέτοιου είδους διατροφή (vegan, vegan ωμοφαγική ή WFPBD / whole-food plant-based diet) επειδή δεν θα έχει τι να φάει ή θα στερηθεί διάφορες λιχουδιές.

Παραδόσεις, εκτός της διατροφικής, που αφορούν κακοποίηση ζώων

Υπάρχουν όμως και πολλές άλλες παραδόσεις που περιλαμβάνουν την εκμετάλλευση, κακοποίηση και θανάτωση ζώων όπως για:

  1. Ένδυση και υπόδηση (π.χ. γούνες, δερμάτινα ρούχα και παπούτσια)
  2. Πειραματόζωα σε εργαστήρια (π.χ. για δοκιμές φαρμάκων, καλλυντικών, τσιγάρων, αλλά και πειραμάτων από ψυχολόγους και το στρατό)
  3. Διασκέδαση (π.χ. τσίρκο, ζωολογικοί κήποι, ενυδρεία, ταυρομαχίες, κυνομαχίες)
  4. Αξεσουάρ (π.χ. δερμάτινες τσάντες και πορτοφόλια, κοκάλινα βραχιόλια, κολιέ και σκουλαρίκια)
  5. Διακοσμητικά (π.χ. αγαλματίδια από ελεφαντόδοντο, επιτοίχια διακοσμητικά κεφάλια ζώων)
  6. Μέσα μεταφοράς (π.χ. άλογα, γαϊδούρια, ελέφαντες και καμήλες)
  7. Υποκατάστατα μηχανημάτων (π.χ. στο αλέτρι, στο μύλο)
  8. Θρησκευτικές πρακτικές (π.χ. σφαγιασμός γαλοπούλων και σούβλισμα αρνιών στα Χριστιανικά Χριστούγεννα και Πάσχα αντίστοιχα)

Όπως η διατροφική παράδοση, έτσι και για όλες αυτές τις παραδόσεις θα έπρεπε, με αντίστοιχο τρόπο, να αναλογιστούμε πώς τις διδαχθήκαμε και γιατί τις ακολουθούμε. Να έχουμε τη διαύγεια να τις εντοπίσουμε, αλλά και το θάρρος να τις επανεξετάσουμε, δεχτούμε, προσαρμόσουμε ή απορρίψουμε. Να εξετάσουμε αν είμαστε ηθικά σύμφωνοι με αυτές τις πρακτικές, αν είναι αναγκαία η συνέχισή τους καθώς και αν υπάρχουν εναλλακτικές. Να συνειδητοποιήσουμε ποια είναι η ευθύνη μας για τις καταναλωτικές μας συνήθειες και να πράξουμε ανάλογα.

Η κοινωνία μας, ευτυχώς, προχωράει

Η κοινωνία μας δεν προχωράει χάρη στις παραδόσεις, αλλά χάρη κάποιων τολμηρών που είδαν και έπραξαν πέρα από, αλλά και κόντρα σε αυτές. Ας γίνουμε αυτοί που συμβάλλουν στην πρόοδο. Ας απαλλαγούμε από τις παραδόσεις που προάγουν τον ατομικισμό, την εκμετάλλευση των αδύναμων και την αδικία. Ας σταματήσουμε την εκμετάλλευση, την κακοποίηση και τη θανάτωση των μη ανθρώπινων ζώων. Μπορούμε!

 

© allaboutvegans.com